Top.Mail.Ru

 

З даследчай работы "ПАРТЫЗАНСКІМІ СЦЕЖКАМІ (ДЗЕЙНАСЦЬ ПАРТЫЗАНСКАГА АТРАДА ІМЯ КАТОЎСКАГА НА ТЭРЫТОРЫІ ВОРАНАЎШЧЫНЫ  Ў ЧАС ВЯЛІКАЙ АЙЧЫННАЙ ВАЙНЫ)" Краеўскай Вікторыі

 

                                                                                                             Не патрэбна ніякаму часу вайна!

                                                                                                             Не патрэбна і нашаму веку!

                                                                                                             Не прыносіла шчасця ніколі яна - 

                                                                                                             Колькі гора дала чалавеку!..

                                                                                                                                                         Людміла Воранава

 

 

Мая малая радзіма Забалаччына мае багатую спадчыну, цікавую гісторыю. У час Вялікай Айчыннай вайны на Забалаччыне дзейнічаў партызанскі атрад імя Катоўскага. Барацьбу з ворагамі ў гады Вялікай Айчыннай вайны  вялі салдаты Чырвонай Арміі, а таксама мясцовыя актывісты, якія засталіся на акупіраванай тэрыторыі і змагаліся з нямецкімі акупантамі ў партызанскіх атрадах.

Падзеі Вялікай Айчыннай вайны і ўсё, што звязана з гэтымі жудаснымі гадамі нашай гісторыі, будзе заўжды актуальна. У розных сродках масавай інфармацыі мы вельмі часта чуем пра подзвігі беларускіх салдат, падпольшчыкаў, партызан, мірнага насельніцтва. Але вельмі шкада, што многія з нас не ведаюць сваіх мясцовых герояў. Лічу сваім абавязкам асвятліць падзеі гадоў Вялікай Айчыннай вайны на тэрыторыі маёй малой радзімы. Хачу паказаць, што не толькі воіны Чырвонай Арміі, якія арганізавалі атрад імя Катоўскага (камандзір атрада Еўдакімаў Іван Раманавіч), але і нашы землякі прымалі актыўны ўдзел у барацьбе супраць фашысцкай Германіі. Яскравым прыкладам сталі патрыёты з сем’яў Будзько з хутара Каюцева, Родзікаў з вёскі Пасека-Дварчаны, Павядайкі з вёскі Праважа, якія непасрэдна прымалі ўдзел у аперацыях супраць нямецкіх захопнікаў. Нашы землякі ў гады ваенных ліхалеццяў, рызыкуючы сваім жыццём, абаранялі свой родны край. А трагедыя, што адбылася ў 1943 годзе, калі былі забіты і спалены немцамі жыхары вёскі Пасека-Дварчаны, балючай ранай засталася ў сэрцах мясцовага насельніцтва. 

 

 

 

Багач — свята традыцыйнае. Аднак вядомае не па ўсёй Беларусі. Згадкі пра яго сустракаюцца на тэрыторыі Магілёўскай, Гродзенскай, Мінскай абласцей. Як правіла, адзначалі Багач у дзень восеньскага раўнадзенства 21 верасня. На гэты дзень таксама прыпадае хрысціянскае свята нараджэння Божай Маці, таму ў Багача ёсць і іншыя назвы — Гаспожка Багатая, Другая Багародзіца, Раство, Меншая Прачыстая і гэтак далей.

 

 

 

https://www.sb.by/upload/resize_cache/slam.image/iblock/a5d/855_2000_1/a5d66f12b09b11ea54977e0213d5fef9.jpg
Да гэтага часу падыходзілі да канца палявыя работы. У народзе казалі: «Багач заткнуў у страху рагач». Сама назва свята адсылае нас да багацця, дастатку і дабрабыту. У гэты дзень было прынята пячы вялікі каравай з зерня новага ўраджаю, а таксама запаўняць усёй вёскай лубок свежанамалочаным жытам. У яго ўстаўлялі свячу і ўрачыста абыходзілі з гэтым «багачом» усю вёску, пасля чаго пакідалі яго на год у аднаго з гаспадароў. Абрад быў скіраваны на захаванне дабрабыту, ураджайнасці, плоднасці жывёлы і сямейнага ладу.
Былі звязаны з гэтым днём і іншыя традыцыі. Вядомыя фалькларысты Янка Крук і Аксана Катовіч пішуць, што на Багач было прынята хадзіць у госці адзін да аднаго. Абавязкова наведвалі маладых. Госці павінны былі іх хваліць і адначасова вучыць. З гэтага дня пачыналі ўцяпляць на зіму вуллі. Было прынята таксама выконваць абрад, накіраваны на захаванне свайго дабра ад разбазарвання і крадзяжу.

https://www.sb.by/upload/resize_cache/slam.image/iblock/180/180bab801b08dd613d12efb08986bb34.jpgШто цікава, Багач не толькі падсумоўваў зробленае, але і настройваў на далейшыя работы: «Багач — бярыся за рагач, ідзі пад авёс араць», «Прыйшоў Багач — кідай рагач, бяры сявеньку, сей памаленьку».

Багач — свята традыцыйнае. Аднак вядомае не па ўсёй Беларусі. Згадкі пра яго сустракаюцца на тэрыторыі Магілёўскай, Гродзенскай, Мінскай абласцей. Як правіла, адзначалі Багач у дзень восеньскага раўнадзенства 21 верасня. На гэты дзень таксама прыпадае хрысціянскае свята нараджэння Божай Маці, таму ў Багача ёсць і іншыя назвы — Гаспожка Багатая, Другая Багародзіца, Раство, Меншая Прачыстая і гэтак далей.

 

 

 

https://www.sb.by/upload/resize_cache/slam.image/iblock/a5d/855_2000_1/a5d66f12b09b11ea54977e0213d5fef9.jpg
Да гэтага часу падыходзілі да канца палявыя работы. У народзе казалі: «Багач заткнуў у страху рагач». Сама назва свята адсылае нас да багацця, дастатку і дабрабыту. У гэты дзень было прынята пячы вялікі каравай з зерня новага ўраджаю, а таксама запаўняць усёй вёскай лубок свежанамалочаным жытам. У яго ўстаўлялі свячу і ўрачыста абыходзілі з гэтым «багачом» усю вёску, пасля чаго пакідалі яго на год у аднаго з гаспадароў. Абрад быў скіраваны на захаванне дабрабыту, ураджайнасці, плоднасці жывёлы і сямейнага ладу.
Былі звязаны з гэтым днём і іншыя традыцыі. Вядомыя фалькларысты Янка Крук і Аксана Катовіч пішуць, што на Багач было прынята хадзіць у госці адзін да аднаго. Абавязкова наведвалі маладых. Госці павінны былі іх хваліць і адначасова вучыць. З гэтага дня пачыналі ўцяпляць на зіму вуллі. Было прынята таксама выконваць абрад, накіраваны на захаванне свайго дабра ад разбазарвання і крадзяжу.

https://www.sb.by/upload/resize_cache/slam.image/iblock/180/180bab801b08dd613d12efb08986bb34.jpgШто цікава, Багач не толькі падсумоўваў зробленае, але і настройваў на далейшыя работы: «Багач — бярыся за рагач, ідзі пад авёс араць», «Прыйшоў Багач — кідай рагач, бяры сявеньку, сей памаленьку».

Раздзелы музея

Падарожнічаем разам!

 

Top.Mail.Ru google-site-verification=qdfyVLnF0XqW4z_zbAcUO5CPzEfFXwZG8ruI7E8EvsA google-site-verification: google6c9153f8f6561b92.html